Dni Krzyżowe obchodzone są co roku w poniedziałek, wtorek i środę poprzedzające Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Jako pierwszy wprowadził je na terenie swojej diecezji biskup, św. Mamert z Vienne. Słynął on z tego, że był mężem modlitwy, którą zanosił za wiernych swej diecezji, dotkniętych takimi nieszczęściami jak trzęsienia ziemi, pożary czy nieurodzaje. Z myślą właśnie o uproszenie urodzajów, zainicjował Dni Krzyżowe, około roku 470. W roku 812 papież Leon III wprowadził je dla całego Kościoła. W czasie tych dni, urządzano procesje błagalne. W średniowieczu, w takich procesjach brali udział także królowie, magnaci, władze miast, wreszcie sam lud – wszyscy zazwyczaj w strojach pokutnych. W niektórych miejscach poświęcano popiół i poświęcano nim uczestniczących w procesji. W związku ze zdecydowanie pokutnym charakterem procesji, diakon przewodniczący tym obrzędom nierzadko zakładał szaty koloru czarnego. Kłóciło się to jednak z duchem panującego w Kościele okresu Wielkanocnego – radosnego świętowania zmartwychwstania naszego Pana, Jezusa Chrystusa.
Obchód Dni Krzyżowych przetrwał do naszych czasów – procesje ze śpiewem litanii do Wszystkich Świętych wyruszają na pola, a przy krzyżach przydrożnych odbywają się nabożeństwa błogosławieństw pól. Obchód połączony jest z kwartalnymi dniami modlitw o urodzaje. W te dni, można po procesjach błagalnych odprawić Msze Święte ze specjalnym formularzem, odpowiednio: w poniedziałek Mszę w okresie zasiewów, we wtorek Mszę o uświęcenie pracy ludzkiej, a we środę Mszę za głodujących. Nabożeństwo poprzedzające Eucharystię odbywa się w szatach koloru białego.
Nazwa Dni Krzyżowych wywodzi się od tego, że procesja zawsze kroczy do krzyża: przydrożnego lub misyjnego, aby wobec Znaku Zbawienia prosić, by ludzie nie doświadczali różnorakich klęsk. Pod tą nazwą figurują one wyłącznie w Polsce. Warto również wspomnieć, że w te dni można zyskać odpust zupełny za pobożne uczestnictwo w publicznej celebracji z modlitwą o urodzaje. Również my prośmy w tych dniach Boga o urodzaje i o to, by nikomu nie brakowało chleba powszedniego.
źródła: brewiarz.pl, "Kalendarz liturgiczny diecezji tarnowskiej"
ACh